Húsin við Laugaveg

Húsin við Laugaveg voru til umfjöllunar í Borgarstjórn í dag.  Ég er því miður ekki á þeim fundi (er erlendis, en fundurinn stendur enn) og gat því ekki látið í mér heyra en ákvað að setja hér inn nokkrar hugleiðingar.

Við tókum ákvörðun um að kaupa þessi hús og hafa skipulagið í okkar höndum.  Talað er um að verðið hafi verið of hátt. 

En hvaða möguleikar voru það sem við stóðum frammi fyrir?

• Kaupa húsin.
• Láta byggja þarna fjögurra hæða hótel, nema hvað það var þegar búið að biðja um friðun.
• Vona að menntamálaráðherra friðaði húsin og tæki svo allan kostnaðinn af því á ríkið.

Hvernig ætlaði Dagur B. Eggertsson og hans fylgisveinar og meyjar að komast hjá því að greiða fyrir þessi hús?  Með því að láta byggja þarna fjögurra hæða hótel.  Hótel upp á 12,5 metra eins og Dagur sagði sjálfur í útvarpsviðtali hjá Hjálmari á Rás 1 á laugardaginn. Við getum verið ánægð með okkur að hafa gengið svo vasklega fram í þessu máli og tekið ákvörðun sem þurfti að taka fljótt um það að kaupa húsin.  Ákvörðun sem fyrrverandi meirihluti gat ekki tekið og gerði ekkert í þá hundrað daga sem þau voru í meirihluta. Þó vissu þau sem var að innan þess meirihluta voru einstaklingar sem höfðu lagt metnað sinn í að vernda 19 aldar götumynd Laugavegar um margra ára skeið. Við höfðum semsagt þann möguleika að fá þarna fjögurra hæða hótelbyggingu.

Annar kostur okkar í stöðunni var að húsin yrðu friðuð af Menntamálaráðherra og þar með mætti engu breyta.  Það hefði þýtt að ekki mætti byggja við húsin inn í bakgarðinn, ekki mætti breyta neinu í sjálfu sér, ekki einu sinni úr einföldu gleri í tvöfalt.  Allar breytingar þyrftu að fara fyrir húsafriðunarnefnd og svo framvegis.  Það eru allir sammála um það að gera þurfi breytingar á húsunum til þess að í þeim geti þrifist verslanir eða annar rekstur sem við viljum gjarnan hafa svo miðsvæðis.  Friðun hefði þítt að húsin hefðu þurft að halda sér í þeirri mynd sem þau eru þ.e. útlit þeirra og umhverfi, en gera hefði mátt breytingar innanstokks.

Ég bloggaði um þetta hér fyrir nokkrum vikum síðan þar sem ég kom einmitt inn á það hvað þessi hús skiptu litlu máli en aftur á móti hvað götumyndin væri mikilvæg.  12.5 metra bygging er ansi há bygging og ekki vafi á því að svo há bygging skyggir á sólargeislana og takmarkar þá verulega.

Segjum svo að Menntamálaráðherra hefði friðað húsin.  Þá hefði svo sannarlega þurft að greiða skaðabætur, sennilega upp á mun hærri upphæð en þá sem greidd var.  Ekki hefði verið nokkur möguleiki á því að stækka húsin og ná fram auknu byggingarmagni þarna og selja svo aftur, vonandi með hagnaði. 

Dagur B. Eggertsson segir okkur hafa greitt allt of hátt verð og heldur því fram að auðvitað hefðum við átt að láta ríkið greiða friðunina.  Hvort sem Reykjavíkurborg eða ríkið greiðir þá skulum við ekki gleyma því að allt kemur þetta jú úr vösum skattgreiðenda á endanum. 

Hver veit nema við fáum til baka við sölu húsanna þann helming sem landsbyggðin hefði annars greitt.....?
Miklu sanngjarnara og betra. Við munum skipuleggja þetta svæði skemmtilega í anda 19. aldarinnar og þarna munu verða hús til langrar framtíðar sem við getum verið ánægð með. Þar sem flottustu verslanir bæjarins munu vilja vera. Þar sem sólin mun ná að senda geisla sína niður á Laugaveginn og ylja okkur um ókomna tíð.

Athugasemdir

[Emil Örn Kristjánsson, 5.2.2008 kl. 23:29]

Þetta var náttúrulega það eina rétta sem hægt var að gera í stöðunni. Það er að segja ef borgin á að geta einhverju um það ráðið hvernig framtíðaskipulag á þessu reit á að vera.

Sannið til að í framtíðinni... og það ekkert mjög fjarlægri framtíð... þá eiga borgararnir eftir að sjá hversu  skynsamleg þessi ákvörðun er.